En dat is precies hoe ik me voel. Ik kréég de oproep waar ik zo op had gehoopt en voelde al bij de eerste ademteug hoe speciaal dat is.
Voor de oproep was ik moe en benauwd, maar tegelijkertijd ook tevreden en klaar. Klaar voor wat dan ook, welke dag er ook zou komen, of niet zou komen. Ik voelde dat mijn leven mooi was en af: hoopte op een nieuwe kans in de vorm van nieuwe longen, maar rekende er niet op dat het echt zou gebeuren. De risico’s van een derde dubbele longtransplantatie en het onontgonnen terrein waarop we ons bevonden, speelden daarin een rol. Maar het was vooral een diep gevoel van tevredenheid over wat al was geweest, dat ervoor zorgde dat ik zonder twijfels of spijt bestond.
De dag van de oproep was ik er klaar voor en ik werd in slaap gebracht met alleen maar geluk en dankbaarheid. Wat er aan de andere kant van de narcose op me wachtte was weliswaar ongewis, maar tegelijkertijd ook zo beloftevol dat het elke angst die had kunnen opdoemen volledig wegblies.
En toen.
Werd ik wakker.
Met lucht.
En gek genoeg was dat best een verrassing voor me! Ik leefde zo toe naar de oproep, dat ik op geen enkele manier had stilgestaan bij de praktische betekenis van daadwerkelijke overleving. Ik had geld gespaard voor mijn begrafenis… werkelijk een zonnebloemenleverancier gezocht en de sushicateraar al geïnstrueerd voor de borrel achteraf. Ik rekende niet op sterven, maar rekende ook niet vanzelfsprekend op leven.
Deze dagen dringt het tot me door dat het echt waar is: ik bén gered, men hééft mij naar het moment van de oproep gesleept toen ik dat zelf haast niet meer kon en een anonieme donorheld gaf mij het leven.
Ik mag nu verder en hoewel ik weet dat het leven geen zekerheden kent en niets zomaar vanzelf zal gaan, is dit nieuwe perspectief een bijzondere gewaarwording: waar ik kort na de vorige transplantaties met man en macht zocht naar invulling en met haast voor het leven mijn nieuwe start inzette, voel ik me nu rustig en vrij. Vrij om ergens aan te beginnen, of door te gaan hoe ik al leefde: alles is goed want er is meer dan alleen vandaag en er is genoeg lucht om alles stap voor stap te doen.
Ik kreeg alles waar ik van droomde, om nog verder te kunnen dromen. Niet te hoeven vechten voor elke centimeter maar gewoon wakker kunnen worden om te ademen - dat geeft een basisvertrouwen dat ik niet kan beschrijven.
En het feit dat er een mens is, die een ander mens dit na zijn dood wil geven, maakt mij stil en dankbaar. Het feit dat iedereen hier, van de keukenzusters en verpleegkundigen tot de chirurgen en mijn levensreddende transplantatieteam voor mij hebben gestreden toen ik zelf bijna op was, maakt mij warm en trots:
Ik ben klein in een wereld met grootse mogelijkheden.
En ze zijn er al.
Ze zijn hier.
Ik hoef alleen…
Te ademen.
Don't you worry, there my honey
We might not have any money
But we've got our love to pay the bills
Oh, let's get rich and buy our parents
Homes in the South of France
Let's get rich and give everybody nice sweaters
And teach them how to dance
Let's get rich and build our house on a mountain
Making everybody look like ants
From way up there, you and I, you and I
- Ingrid Michaelson -
