‘Aan mij zie je niet dat er iets aan de hand is’

27 januari 2020

Liesanne Ploeg (32) uit Amsterdam had nierfalen en diabetes type 1. Maar nu heeft ze een fulltime baan en een druk sociaal leven. ‘Daar heb ik hard voor gewerkt: van heel erg ziek zijn naar optimaal functioneren.’

Je kreeg een dubbele transplantatie. Waarom was dat nodig?

‘Mijn nierfalen werd in 2010 echt problematisch. De nieren functioneerden nog maar voor zeventien procent. Bovendien had ik vanaf mijn zevende diabetes type 1. Daardoor kreeg ik sinds mijn puberteit te maken met allerlei ziekenhuisopnames. Toen de arts vroeg of ik behalve een donornier ook een alvleesklier wilde, heb ik meteen ja gezegd. Een nieuwe alvleesklier zou er namelijk voor zorgen dat ik geen diabetes meer had.’

Hoe lang heb je erop moeten wachten?

‘Na de nodige onderzoeken stond ik slechts één maand op de wachtlijst. De lijst voor zo’n nier-pancreastransplantatie is korter dan die voor mensen die alleen een nier nodig hebben. Ik zat in de Openbare Bibliotheek aan mijn afstudeerscriptie voor de studie Bedrijfskunde te werken, toen ik werd gebeld: we hebben organen voor je. Direct naar Leiden, naar het LUMC.’

Dat is nu ruim 7 jaar geleden. Voel je je nog patiënt?

‘Als ik aan het werk ben en de normale dingen doe, dan niet. Maar wel als ik voor controle naar het ziekenhuis ga; dat is één keer in de drie maanden. En er zijn ook wel meer vervelende dingen. Ik heb chronische zenuwpijn, dat is nog een gevolg van de diabetes. En de medicijnen hebben bijwerkingen. Maar ik kan uitstekend doen alsof er niks aan de hand is, al kan dat ook extra energie kosten. Ik heb een fulltime baan en een druk sociaal leven. Daar heb ik hard voor gewerkt; van heel ziek zijn naar zoals ik nu functioneer. Ik probeer daar optimaal van te genieten, want ik weet dat het niet voor altijd is.’

Foto Liesanne Ploeg. Liesanne ontving een alvleesklier en nier.
Liesanne Ploeg heeft een gedoneerde alvleesklier en nier

Niet voor altijd?

‘Donororganen blijven niet je hele leven goed. Daarom heb ik ook een enorme drive om zo veel mogelijk te bereiken in mijn werkende leven. Ik wil financieel onafhankelijk worden voor als ik niet meer zou kunnen werken. Natuurlijk hoop ik dat er tegen die tijd opnieuw een donor voor me is. Maar niks is zeker.’

Wat vind je van de nieuwe donorwet?

‘Ik vind het heel goed dat iedereen nu geregistreerd staat en dat je er daardoor meer over gaat nadenken. Maar ik snap ook wel de morele bezwaren van sommige mensen. Zelf ben ik al heel jong donor geworden. We kregen er op de basisschool over te horen en ik wilde graag andere mensen helpen. Ik weet nog dat mijn ouders toestemming moesten geven. Donor zijn kan zo veel betekenen voor anderen. Als er geen donor was geweest, dan was ik er nu niet meer. En dat zou zonde zijn, want ik houd van het leven.

Meer ervaringsverhalen lezen

Vol lucht en zonder woorden

Al dagen probeer ik woorden te geven aan dat ene ogenblik, dat moment waarop mijn wereld 180 graden kantelde. En al dagen weet ik niet wat te schrijven. Want wat schrijft een mens die werd gered? … Lees verder

‘Elke dag ervaar ik nu als een feest’

Hij was nooit echt ziek geweest, maar in 2014 keerde dat tij. Gerard van de Graaf (66) had ernstig longemfyseem en onderging een longtransplantatie. Nu kan hij vrij ademen. ‘Ik ga weer regelmatig … Lees verder

Shaties Mohan kreeg een nier van zijn zus

Op 6 april 2018 kreeg Shaties Mohan een nieuwe nier. De donor is zijn zus Shanette Kartaram. Zonder aarzeling besloot ze hem te helpen toen hij doodziek was. Het resultaat: twee kerngezonde en … Lees verder