Mijn eerste donatie bij een kind
‘Begin dit jaar begeleidde ik mijn eerste donatie bij een kind. Het ging om een 14-jarige jongen. Zijn ouders vonden het heel fijn als de organen van hun zoon gedoneerd konden worden.'
Verschillen met volwassenen snel paraat
'Ik werkte toen nog niet zo lang als orgaandonatiecoördinator. De procedure bij een kinddonor is net iets anders dan bij een volwassene. Daarom las ik voor de procedure het kindprotocol nog een goed door. De kleine verschillen ken ik niet uit mijn hoofd. Daarom is het protocol zo fijn. De diagnostiek voor het vaststellen van de hersendood kan bijvoorbeeld afwijken. En je gaat ook anders het donatiegesprek in. Als je van tevoren alle belangrijke punten weer helder hebt, loopt de procedure soepeler.'
Protocol helpt bij vragen van collega's
'Ook in het gesprek met collega’s is het prettig als je alle feiten weer op een rijtje hebt. Bij een donatieprocedure zijn veel professionals betrokken, zoals een intensivist, cardioloog, neuroloog, longarts, kinder-IC-verpleegkundigen en het uitnameteam. Tijdens een procedure hebben we voornamelijk contact met de intensivist. Als die met vragen of twijfels zit, is het fijn als wij kunnen verwijzen naar een protocol, waar alle belangrijke informatie instaat.'
Ondersteunen gezin
'Er staan ook allerlei tips en aandachtspunten in. Zo is het extra belangrijk om ondersteuning aan te bieden, zoals geestelijke zorg en maatschappelijk werk. Soms is assistentie van een pedagogisch medewerker voor eventuele broertjes en zusjes nuttig. Bij overleden kinderen bied je ook naar behoefte van de ouders dingen als foto’s van Make a Memory, voetafdrukjes en haarlokjes. De mogelijkheden zijn net wat anders dan bij volwassenen.'
Ruimte voor afscheid
'Als orgaandonatiecoördinatoren proberen we de procedure zo soepel mogelijk te laten verlopen. We plannen de verschillende onderzoeken het liefst vlot achter elkaar. Wel is het belangrijk de ouders de ruimte te blijven geven om zo volledig mogelijk afscheid te kunnen nemen. Het is goed om ons hier bewust van te zijn. Dat betekent soms dat je een onderzoek later doet.'
Met zijn tweeën
'Negen van de tien keer voeren we de gesprekken met de ouders met z’n tweeën. Zo kun je elkaar indien nodig goed aanvullen en ondersteunen. Veel situaties in ons werk zijn sneu en verdrietig, maar als het om kinderen gaat heeft dit toch vaak een andere lading.'
Protocol Kind als donor
Alle informatie over een donatie bij kinderen staat overzichtelijk bij elkaar in het protocol Kind als donor. Het protocol is samen met het veld ontwikkeld. Het bevat naast feitelijke informatie ook duidelijke handvatten en tips om een donatiegesprek aan te gaan.
Hoe kwam dit protocol tot stand?
Marion Siebelink promoveerde in 2013 op onderzoek naar orgaandonatie bij kinderen. Zij is de initiator van het protocol Kind als donor en ziet dat het in zo'n extra emotionele procedure waardevol is.
