‘Ze heeft kort, maar voluit geleefd’

22 december 2022

In 2021 werd de toen 9-jarige Fleur uit Grubbenvorst geschept door een auto. Het meisje dat zingend en dansend door het leven ging, was ineens stil. Met haar organen heeft ze 5 mensen een nieuwe start gegeven.

Een foto van de familie Kamps

‘Zodra Fleur ’s ochtends wakker werd, stond ze aan,’ zegt Yvonne, Fleurs moeder. ‘Dan begon ze te zingen en dressuur te doen met haar stokpaard.’ Ed, de vader van Fleur, vertelt: ‘Ze hield ook van de natuur en was graag aan het water, zoals op een plek aan het Leukermeer.’

Op de avond van het ongeluk, in het voorjaar van 2021, voetbalde ze met haar zus Meike (12) op het veldje voor hun huis. ‘Ed wilde wegrijden en Fleur wilde hem nog een kusje geven. Ze stak over voor onze bus en werd geschept. De bestuurster van de auto kon er niets aan doen, zij kon Fleur niet zien en Fleur die auto niet.’ Ed en Meike zagen het gebeuren. Meike: ‘Het leek net een film. Ik zag alles in slow motion. Stukjes rondvliegend glas en Fleur die de lucht in vloog en op de grond belandde.’

‘De ernst drong niet tot me door’

Er passeerden twee fietsers die toevallig op de IC in Venlo werkten. Yvonne: ‘Ze zagen aan Fleurs pupillen dat ze hersenletsel had. Maar ik dacht: ze ademt, dat is een goed teken.’ Er volgde een hectische toestand met een traumahelikopter en een ambulance. ‘Toen ze tegen ons zeiden dat het zeer ernstig was, dacht ik nog: als ze niet meer kan lopen, gaat ze wel naar rolstoeldansen. Zelfs toen we hoorden dat ze niets meer voor Fleur konden doen, kwam het niet binnen door de shock.’

‘Ze had pas les gehad over donatie’

Orgaandonatie kwam al snel aan de orde. Ed: ‘Daar hoefden we niet over na te denken. Toen wij 21 waren, stond een kennis op de wachtlijst voor een transplantatie, maar er kwam geen hart, ze overleed. Toen hebben we ons als donor geregistreerd. Haar zoon met dezelfde aandoening heeft pas een nieuw hart gekregen.’ Yvonne vult aan: ‘Een paar weken voor Fleurs ongeluk had ze op school nog les gehad over orgaandonatie. Ze wilde alles doneren, had ze gezegd, behalve haar ogen, want daar had ze haar hele leven door gezien. Raar als je bedenkt wat er kort daarna gebeurde.’

‘We zagen zelf dat Fleur nergens op reageerde’

De hele dag na het ongeluk werden onderzoeken gedaan. Ed: ‘We waren overal bij en zagen dat Fleur nergens meer op reageerde. Voor ons kloppen die spookverhalen over hersendood en donatie niet, dat hebben we met eigen ogen gezien. En we dachten dat donatie routine was, maar dat lag anders. Degene die ons bijstond, had in zijn 8 jaar ook nog nooit meegemaakt dat een kind ging doneren. Hij worstelde met zijn emoties.’

‘Het mocht geen 10 uur worden’

Yvonne: ‘De volgende nacht hebben we tegen Fleur aan geslapen. In alle ellende was het een cadeautje dat we haar nog even bij ons hadden. De ochtend daarop ging ze om 10 uur naar de OK. Dat was het moeilijkste moment in mijn leven. Maar we kregen Fleur heel mooi terug, met alleen een smalle pleister.’

Pas tijdens het nazorggesprek in het Radboudumc brak Yvonne echt. ‘We gingen even naar de kamer waar Fleur had gelegen. Toen ik de klok zag, stortte ik in. Die hele nacht heb ik op die klok gekeken en afgeteld, want ik wilde niet dat het 10 uur zou worden.’

‘Er zit een gat in ons hart’

Yvonne: ‘Kort na Fleurs dood waren we vooral moe. Ik kon niet mee in de snelheid van het leven. En ook na 1,5 jaar blijft het moeilijk. Er zit een gat in ons hart, het voelt als een amputatie. Het verdriet zit in alledaagse dingen, zoals nog maar voor drie mensen wassen. En de doos met carnavalskleren opendoen. Heel confronterend. Maar we beseffen dat Fleur voluit heeft geleefd, al was het kort. En haar vriendinnetjes zijn allemaal gaan paardrijden. Iedereen vond dat te duur, net als wij, maar het kan zomaar afgelopen kan zijn.’

Meike vertelt: ‘Ik vroeg of papa en mama nu minder bang zijn voor de dood, en toen zeiden ze dat ze dan bij Fleur zouden zijn. Ze hebben ook minder te verliezen, want hun ergste nachtmerrie is waarheid geworden.’

Na 6 weken kregen ze een brief waarin stond welke transplantaties geslaagd waren. ‘Toen waren we ontzettend trots op onze kanjer,’ zegt Ed. ‘Fleur heeft 5 mensen een beter leven gegeven met haar organen. Van een van de ontvangers hebben we een bedankbrief gekregen. Heel ontroerend, prachtig.’

Meer ervaringsverhalen lezen

‘Uit de bedankbrieven heb ik veel troost geput’

Een fanatieke sporter, vader van een jonge dochter en met bijna 50 jaar in de bloei van zijn leven. Dat was Luc. Eind 2017 werd een epileptische aanval hem fataal. Terugkijkend is zijn vrouw Annemiek … Lees verder

‘We hebben enorme waardering voor hoe het is gegaan’

Door een herseninfarct kwam er dit voorjaar abrupt een einde aan het actieve leven van de 72-jarige vader van de broers Rutger, Stephan en Jaap Jan uit Bunschoten. Maar hij gaf nog wel iets van dat … Lees verder

'Je kind verliezen, dat klopt niet'

In 2020 zat Kjell van 15 in een auto die tegen een boom klapte. Het ongeluk werd hem fataal. Zijn ouders Erica en Roland uit Lochem ervaren hun leven nu als doorgeknipt: dat ervoor en dat erna. Maar … Lees verder