Nederlandse Transplantatie Stichting
In zijn vakantie in Denemarken deze zomer fietste Klaas Elling uit Rolde wel 60 kilometer op een dag. 10 jaar geleden was dat ondenkbaar, want toen was hij alleen maar bezig met overleven. Een donorhart bracht redding. Nu deelt hij zijn verhaal met zo veel mogelijk mensen.
Lees over Klaas en nodig hem uit
Doorlopend moe, het gevoel van een zak beton op je schouders. Dat is wat Rosarijn de Warrimont (65) uit Eindhoven jarenlang had. Ze moest steeds meer tijd op de bank doorbrengen, totdat ze in 2014 een donorlever kreeg. ‘Dat ik zo weinig kon, kan ik me nu amper meer voorstellen.’
Een fanatieke sporter, vader van een jonge dochter en met bijna 50 jaar in de bloei van zijn leven. Dat was Luc. Eind 2017 werd een epileptische aanval hem fataal. Zijn vrouw Annemiek wilde eerst niets weten van orgaandonatie. Door de goede opvang en uitleg in het ziekenhuis veranderde ze van gedachten. ‘Die donatie is voor mij een grote troost.’
Heb jij een orgaan of weefsel ontvangen, sta je op de wachtlijst of ben je nabestaande van een donor? Vind je het belangrijk dat anderen je ervaringen kunnen lezen? Dan horen we graag van je.
Deel je verhaal
Al dagen probeer ik woorden te geven aan dat ene ogenblik, dat moment waarop mijn wereld 180 graden kantelde.
En al dagen weet ik niet wat te schrijven.
Want wat schrijft een mens die werd gered?
Die uit de donkerte werd weggetrokken om licht en lucht te krijgen?
Tijdens mijn studie kregen we de opdracht een persoonlijke uitdaging te kiezen die, als je hem had overwonnen, je professionele leven drastisch zou verbeteren.
Ze zeggen altijd dat een oproep komt als een dief in de nacht. En in dit geval klopte dat wederom: toen de transplantatielongarts me ’s avonds laat in mijn ziekenhuiskamertje kwam bezoeken, dacht ik geen seconde aan een oproep.