‘Van Mats mochten ze alles hebben, behalve zijn ogen en huid’

28 januari 2024

Onderweg naar huis krijgt de 19-jarige Mats een ernstig ongeluk en belandt in het ziekenhuis. Al snel wordt duidelijk dat verder behandelen niet meer kan. Als donatie dan ter sprake komt, weten de ouders Niels en Litania gelukkig hoe Mats hierover dacht.

Lees hieronder het verhaal of bekijk de video

Een foto van de ouders van Mats: moeder Litania en vader Niels
De ouders van Mats, Litania en Niels

Na een avond uit met vrienden krijgt Mats onderweg naar huis een ernstig ongeluk en belandt in het ziekenhuis. ‘Mats was hbo-student wiskunde,’ vertelt zijn moeder Litania. ‘Hij bereidde zich voor op een vervolgstudie aan de TU Delft. Maar in die periode was hij vooral bezig met de studentenvereniging. Mats was graag met vrienden onder elkaar. Ze zochten elkaar privé of in een uitgaansgelegenheid op. Hij was heel slim en zat boordevol weetjes. Daar kon hij bijna avondvullende programma’s mee draaien, hij was een echte entertainer. Vrolijk, spontaan, sociaal, zo was hij.’

Even praten

Toen Niels en Litania na hun vakantie in Italië terug naar Nederland reisden, werden ze gebeld door hun andere zoon. Die zat aan het ziekenhuisbed van zijn broer gekluisterd. Mats was er zeer ernstig aan toe. Niels vertelt: ‘Zijn arts was Diederik Gommers. Twee dagen na het ongeluk vroeg hij aan ons: kunnen we in de kamer hiernaast even praten? Toen wisten we dat het niet goed zat. Hij had inderdaad geen goed nieuws, want verder behandelen had geen zin meer. Mats vertoonde geen enkele reactie op prikkels.’

Artikel in de krant

Litania: ‘Wij dachten meteen aan donatie en vroegen of Mats een goede donor zou zijn, nog voordat Diederik daarover was begonnen. Diederik antwoordde dat Mats zeker geschikt was. Mats stond ook met ja geregistreerd in het Donorregister. En na dat gesprek hoorden we van mijn ouders dat Mats er drie dagen voor het ongeluk met hen over had gepraat. Toen hij bij zijn opa en oma op bezoek was, had de krant op tafel gelegen, waar een artikel over orgaandonatie in stond. Toen had Mats spontaan gezegd: ze mogen alles van me hebben, behalve mijn ogen en huid. Hij vond het belangrijk dat je levens kunt redden met donatie.’

Actief registreren

Voor Litania en Niels is dit bijzonder. Niels: ‘Het is fantastisch dat hij dat heeft gezegd. Dat we daardoor precies wisten wat hij wel en niet wilde. En dat hij daadwerkelijk zijn organen heeft kunnen doneren. Nu is er uit iets tragisch toch iets positiefs voortgekomen, want Mats heeft 5 mensen kunnen redden met 7 organen. Mats had er niets meer aan en heeft er anderen blij mee gemaakt. Het voelt goed dat hij anderen heeft geholpen. We hebben ons verhaal ook op tv verteld en hebben van mensen terug gehoord dat ze het krachtig vonden. En dat ze zich ook actief hebben geregistreerd, in plaats van het automatische ‘geen bezwaar’ dat er staat als je zelf niets doet.’

Heb het erover

Je bewust registreren en aangeven wat je wilt vinden ze allebei belangrijk. Litania zegt: ‘Stel dat Mats dit niet had aangegeven. Dan was dat voor ons een zorg geweest om het juiste te beslissen. Het is zo belangrijk dat je hierover praat met je naasten. Dat zij weten wat jij zou willen.’ Niels knikt. ‘Sinds het overlijden van Mats heb ik het er veel met anderen over gehad. Ik vraag dan: weet je bijvoorbeeld wat je partner wil? Heb het erover, vraag het na. Veel mensen zetten in het register: mijn nabestaanden beslissen. Maar weten ze dan wat voor moeilijke keuze die moeten maken? Hebben ze een antwoord paraat?’ Litania knikt en zegt: ‘Het is zo zonde als perfecte organen verloren gaan wanneer niet duidelijk is wat iemand wil. Dat kun je voorkomen door erover te praten en een bewuste keuze vast te leggen.’

Dit is een link naar een video waarin de ouders van Mats hun verhaal vertellen. Klik om de video te bekijken.
De ouders van Mats in gesprek

Ga het gesprek aan over donatie

Sta jij weleens stil bij orgaandonatie met je vrienden en familie? Zorg dat je op de hoogte bent van elkaars keuze. Dit voorkomt onverwacht nieuws of moeilijke keuzes op een verdrietig moment. Laat je niet verrassen en vraag het gewoon!

Klik hier voor gesprekstips

Meer ervaringsverhalen lezen

‘We hebben enorme waardering voor hoe het is gegaan’

Door een herseninfarct kwam er dit voorjaar abrupt een einde aan het actieve leven van de 72-jarige vader van de broers Rutger, Stephan en Jaap Jan uit Bunschoten. Maar hij gaf nog wel iets van dat … Lees verder

De tijd nemen

Een donatieprocedure is ingrijpend: het overlijden dat eraan vooraf gaat is vaak acuut, de manier van afscheid nemen is anders en er moeten grote beslissingen worden genomen. Voelen nabestaanden zich … Lees verder

‘Gelukkig wisten we wat Lisanne wilde’

Tijdens een vakantie in Frankrijk kwam de 28-jarige Lisanne ongelukkig ten val. In het ziekenhuis werd ze hersendood verklaard. De partner en ouders van Lisanne moesten een keuze maken over orgaandon… Lees verder